سحرخوانی از سنت‌های مهم و ماندگار منطقه سیستان است که براساس برخی از روایات موجود، آیین سحرخوانی و رمضان‌خوانی بیش از یک‌هزار‌سال پیش یعنی از اوایل اسلام، نزد ساکنان سیستان مرسوم بوده و به ماه میهمانی خدا در این خطه از ایران جلوه‌ای زیبا بخشیده است. مردمان منطقه سیستان از دیرباز به دلیل برخورداری از رصدخانه، با رصد ماه و ستاره‌ها به راحتی از حلول ماه مبارک رمضان مطلع می‌شدند. «ماه روزَه» عنوانی است که مردم سیستان در زبان محلی برای ماه رمضان استفاده می‌کنند. اشعار مذهبی و سروده‌های شاعران کشور ازجمله «خواجه عبدالله انصاری» و «باباطاهر عریان» و ترانه‌های عامه سیستانی را با صدای بلند روی پشت‌بام خانه می‌خوانند؛ پس از آن‌که مردم بیدار شدند، با ذکر سروده‌ای خاص به استقبال اذان صبح می‌روند، تا این‌که موقع اذان صبح آن را با صدایی بلند به مردم اعلام می‌کنند.